بررسی پدیدارشناسانۀ تجربۀ غم در بیماران مبتلا به اختلال شخصیت مرزی

غمیگینی یکی از ویژگی هسته‌ای اختلال شخصیت مرزی است با این وجود مطالعه‌های معدودی ماهیت این هیجان را در این بیماران مورد بررسی قرار داده‌اند. با توجه به ارزش سازگارانه‌ی این هیجان، درک این که چگونه بیماران مبتلا به اختلال شخصیت مرزی غمگینی را تجربه می‌کنند با درمان در ارتباط قرار می‌گیرد. مطالعه‌ی حاضر تحلیل کیفی روایت‌های 7 شرکت کننده‌ی مبتلا به اختلال شخصیت مرزی ست که در یک مصاحبه‌ی نیمه ساختار یافته شرکت کرده و تجارب غمگینی‌شان را در بافتی رابطه‌ای توصیف کردند. متن پیاده شده‌ی مصاحبه‌ها بر اساس اصول تحلیل پدیدارشناسانه‌ی تفسیری تحلیل و شش مقوله‌ی اصلی استخراج شد: 1) از دست رفتن رابطه/خراب شدن رابطه/ جدایی، 2) پرخاشگری، 3) احساسات منفی نامتمایز، 4) من به عنوان موجودی بد/ناکارآمد/بی ارزش، 5) تجربه‌ای خارج از ظرفیت‌های درون روانی و 6) اجتناب از تجربه کردن. به نظر میرسد تجربه‌ی غمگینی در مبتلایان به اختلال شخصیت مرزی همچنان که متمرکز بر از دست دادن فرد یا رابطه ای مهم است، تلاشی است برای تجربه نکردن فقدان، از دست دادن و غمگینی ناشی از آن و بیش از آن که بر فقدان متمرکز باشد بر نبود ظرفیت تجربه ی فقدان و نبود ظرفیت تجربه‌ی غمگینی متمرکز است.